Uciszyć Wronkę … „Gazeta Wyborcza”, „Gazeta Polska”, „Newsweek” w jednym szeregu zwierają szyki. Oj zaczynają się bać…

Zdawało by się, iż największe gazety w Polsce nie zechcą na swych łamach zająć się moją osobą i działalnością. Ciężko się temu dziwić, wszak setki tysięcy nakładu lub przynajmniej w okolicy setki, poświęca się na osoby i instytucje znane, ogólnopolskie, czy wydarzenie i komentarze do nich rozgrywające się na świecie. Aż tu w ostatnich miesiącach coś zaczęło się dziać. Zdawało by się tak różne środowiska, a zaczęły niemalże jednym głosem mówić.

    Na jesieni łódzka „Gazeta Wyborcza”(19.11.2012) wypowiedziała się w sprawie wykładu organizowanego z serii Narodowej Akademii Informacyjnej. W styczniu do ataku przyłączyła się, ni mniej, ni więcej tylko „Gazeta Polska” (16.01.2013), zaś po niej sam „Nesweek” (30.01.2013). Gdy otrzymywałem informaqcje o tym od moich WSI (Wronkowych Służb Informacyjnych) niechciałem wierzyć, iż takie podmioty wykazują takie zainteresowanie moją osobą i działalnością.
Cóż się nie spodobało?
Oficjalnie – promowanie, zapraszanie osób, z których wiedzy Polacy mają nie korzystać. Dlaczego? A no dlatego, że wówczas bardzo dobrze, trafnie nie tylko rozumie się wydarzenia i dramatyczną sytuację zarówno państwa polskiego jak i Narodu, ale rozumie się ją w oparciu o fakty i porządną metodologię do ich analizowania. Trzeba więc odciąć Polaków od wiedzy, która pozwala – z ogromną skutecznością – analizować, ale także prognozować, organizować społeczeństwo i zachęcać do działania; ale do działania opartego nie tylko na emocjach i ideologizmach, ale porządnej nauce i wiedzy, umiejętności samodzielnego myślenia i skutecznego organizowanie siebie oraz otoczenia.
By ludzie nie chcieli sięgnąć do tej unikalnej wiedzy i zapoznać się z unikalnymi materiałami, trzeba po prostu obrzydzić osoby, na które Wronka się powołuje, których wiedzę promuje. Mechanizm prosty w budowie i – u ludzi myślących stereotypami – niestety, bardzo skuteczny.
        O ile łódzka gazecinka czepnęła się głównie doc. Józefa Kosseckiego, jedynego samodzielnego pracownika naukowego ze specjalnością cybernetyki społecznej, o tyle „Gazecie Polskiej” i „Newsweekowi” nie spodobał się Pan Ryszard Gontarz, o którym już niejednokrotnie na blogu wspominałem. Za pomocą artykułu z IPNu, czyli powyrywanych z kontekstu i życiowego i historycznego, ukazano Pana Ryszarda jako swoiste monstrum komunistyczno-antysemicko-betonowo-perelowsko…. no i można by tu mnożyć. Posługując się odgrzewanymi od kilku już lat frazesami, licząc zapewne, że na narodowej stronie nikt ich nie zweryfikuje, a przyjmie jak objawienie autorytetów ipn-owskich (niestety może być to słuszne założenie, gdyż nagminnym jest i lenistwo i nie umiejętność weryfikowania informacji z innych źródeł). Poprzez takie działanie próbuje się przestraszyć, czy też może zniechęcić, do promowania osoby z taką przeszłością.
Muszę rozczarować autorów tych publikacji: nic z tego! „Daremne żale, próżny tród” CO więcej, poprzez te artykuły doznają dodatkowej motywacji i utwierdzenie, że właśnie ta metoda edukacyjno-organizacyjna jest bardzo nie wygodna dla wrogów nowoczesnej myśli narodowej.
         Poświęcając tyle czasu Panu Ryszardowi Gontarzowi gazety przemilczają bardzo konsekwentnie jego książkę unikat: „Rewoltę marcową” (napisana pod pseudonimem Jerzy Brochocki), książkę gdzie ogrom faktu, jakie odsłania Ryszard Gontarz, z łatwością odsłonić by mogły oczy tysiącom Polaków na wiele środowisk i ich poczynania, od czasów II wojny światowej. Przypadkowo ataki owe zbiegają się z nową promocją tej książki, jak również z materiałami, zamieszczanymi w rożnych miejscach w internecie.
        Polecam ją Państwu obiema rękoma, a przekonają się Państwo, że rzeczywistość jest zupełnie inna niż medialna papka.